Εντάξει, την Τσικνοπέμπτη το κρέας είναι ο πρωταγωνιστής στο τραπέζι μας, αλλά δίπλα στα κοψίδια τίποτα δεν ταιριάζει καλύτερα από ένα ή περισσότερα τυριά, σε διάφορες πεντανόστιμες παραλλαγές.
Ενόψει Αποκριάς, η… εθνική μας φέτα «ντύνεται» με αλουμινόχαρτο και γίνεται μερακλίδικος μεζές. Η ψητή φέτα στο αλουμινόχαρτο μπορεί να σταθεί μόνη της με λίγη ρίγανη και λάδι, αλλά μπορεί και να συνοδευτεί με ντομάτα, γλυκιά ή καυτερή πιπεριά κι ελιές για ακόμη περισσότερη νοστιμιά ή ακόμα και κάποιο μπαχαρικό όπως το μπούκοβο ή η πάπρικα. Πάντα ανασηκώνουμε τις άκρες του αλουμινόχαρτου για να μη χάσουμε τη σάλτσα και ψήνουμε τη φέτα στο γκριλ όσο χρειάζεται για να μαλακώσει. Το μεζεδάκι έχει και ένα ακόμη πλεονέκτημα: όσο μείνει μπορεί να ξαναζεσταθεί χωρίς να χάσει τη γεύση του.
Ένα τυρί με άψογη συμπεριφορά στη σχάρα είναι το ταλαγάνι. Λόγω της σύστασής του, όταν ψήνεται στη σχάρα, διατηρεί την έντονη γεμάτη γεύση, τα πλούσια αρώματά του και τις διακριτικές πινελιές δυόσμου που το χαρακτηρίζουν. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι ψήνεται γρήγορα χωρίς να λιώνει, αποκτώντας μαστιχωτή υφή χωρίς να χάνει το σχήμα του. Απολαμβάνεται σκέτο ως μεζές συνοδεύοντας το αγαπημένο μας ποτό, ή με οποιοδήποτε άλλο συνδυασμό γλυκών και αλμυρών συστατικών, ενώ συγχρόνως αποτελεί εξαιρετική επιλογή για οποιαδήποτε σαλάτα.
Η φορμαέλα Παρνασσού, είναι άλλο ένα από τα αγαπημένα τυριά της σχάρας. Όταν ψηθεί αποκτά μαλακή και ελαστική υφή, ενώ το λεμόνι της πάει πολύ! Μπορεί θαυμάσια να συνοδεύσει κόκκινο κρασί ή αν την προτιμήσουμε τηγανιτή ταιριάζει με τσίπουρο, ούζο και λευκά ελαφριά κρασιά.
Πολύ νόστιμος στη σχάρα γίνεται ο μπάντζος ή μπάτζος, το παραδοσιακό σκληρό τυρί από τη Μακεδονία. Είναι ένα τυρί κατάλληλο για ψήσιμο στα κάρβουνα, όπου μαλακώνει και παίρνει ελαστική υφή.
Από τα πλέον γνωστά ψητά τυριά είναι το κυπριακό χαλούμι. Όταν είναι ωμό, έχει ελαστική υφή, ενώ όταν ψηθεί στη σχάρα μαλακώνει και ροδίζει. Το ψητό χαλούμι ταιριάζει πολύ με δυόσμο, ενώ οι ειδικοί της γαστρονομίας, μόλις το ψήσουν το περιχύνουν με λίγο ελαιόλαδο, υποστηρίζοντας πως αυτή ειναι η τελική πινελία που απογειώνει τη γεύση του.
Ένα ψητό τυρί φυσικά και μπορεί να σταθεί μόνο του στο τραπέζι και τη σχάρα της Τσικνοπέμπτης, ωστόσο μπορεί να έχει και επιπλέον ρόλο, ως συστατικό σε κρέας.
Πολλοί προτιμάμε να κάνουμε τα μπιφτέκια μας γεμιστά με τυρί. Υπάρχουν αρκετές συνταγές για μπιφτέκια γεμιστά με φέτα και ο συνδυασμός είναι πραγματικά εξαιρετικός και το αποτέλεσμα τόσο γευστικό. Το μανούρι είναι μια άλλη επιλογή που μπορεί να δώσει μια πλούσια κρεμώδη γεύση στο μπιφτέκι μας. Από την άλλη, υπάρχει και η επιλογή της «κίτρινης» γέμισης, με κάποιο κασέρι ή άλλο ημίσκληρο τυρί, χωρίς να αποκλείονται και πιο «σκληρές επιλογές» όπως η γραβιέρα ή κάποιο κεφαλοτύρι. Το αποτέλεσμα παραμένει εξίσου γευστικό!
Και αν δεν μας φτάνει η γέμιση τυριού μέσα στο μπιφτέκι και θέλουμε και να το βλέπουμε κιόλας, λίγο πριν το βγάλουμε από τη σχάρα προσθέτουμε από πάνω μια φέτα τυρί για λίγα λεπτά, ίσα ίσα για να λιώσει και να καλύψει το μπιφτέκι, δίνοντάς του έτσι την τελική οπτική αλλά και γευστική πινελιά!
Εκτός ή και επιπλέον των τυριών που ψήνονται στη σχάρα, ένα απολαυστικό σαγανάκι με τα αγαπημένα μας τυριά, πάντα θα βρίσκει θέση στο τραπέζι της Τσικνοπέμπτης και όχι μόνο!
Και για επιδόρπιο; Εκεί και αν έχουμε επιλογές! Δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι καλύτερο από ένα ελαφρύ ανθότυρο, μια γλυκιά ή ξινή μυζήθρα, ένα αρωματικό ταλαγάνι, ή ένα βουτυράτο μανούρι, σερβιρισμένα με μέλι, γλυκό κουταλιού, κάποιο ιδιαίτερο σιρόπι ή ακόμα και με μια φρουτώδη μαρμελάδα!
Οι τυρο-επιλογές μας λοιπόν και για την Τσικνοπέμπτη αρκετές, συμπληρώνουν και συναγωνίζονται τις κρεατο-επιλογές μας, κερδίζουν επάξια τη θέση τους στο γιορτινό τραπέζι και όπως πάντα… κάνουν τη διαφορά!
Καλό τσίκνισμα!
