Ακόμη κι όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους ειδήμονες στο τυρί, μπορεί να κάνουν λάθη. Τα πιο συνηθισμένα είναι επτά.
1. Αποθηκεύουμε σε πλαστικό
Το τυρί πρέπει να αναπνέει και η συντήρηση μέσα σε πλαστικό εμποδίζει αυτή τη διαδικασία, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο να αναπτυχθούν βακτήρια αλλά και να πάρει το τυρί άσχημη «γεύση πλαστικού». Ακόμη και τα τυριά που πωλούνται σε αεροστεγή πλαστική συσκευασία αφού ανοιχθούν, θα πρέπει να τυλίγονται σε λαδόκολλα. Για μαλακά τυριά όπως το ανθότυρο ή η μυζήθρα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και βαμβακερό ύφασμα.
2. Αποθηκεύουμε στο λάθος ράφι
Τα τυριά πρέπει να συντηρούνται στο πιο… ζεστό μέρος του ψυγείου, δηλαδή στα ειδικά συρτάρια όπου φυλάσσονται τα φρούτα και λαχανικά. Τα πιο ψηλά και πιο κρύα ράφια εμποδίζουν τη σωστή «αναπνοή» των τυριών. Εξάλλου, ορισμένα πολύ σκληρά τυριά, όπως η παρμεζάνα, μπορούν να συντηρηθούν άφοβα και εκτός ψυγείου για κάποιο διάστημα.
3. Το πετάμε όταν μουχλιάσει εξωτερικά
Η άσπρη ή πρασινωπή μούχλα στην εξωτερική πλευρά ενός σκληρού τυριού όπως η γραβιέρα, δεν σημαίνει ότι καταστράφηκε όλο το τυρί. Απλά αφαιρούμε το εξωτερικό μέρος και φροντίζουμε το υπόλοιπο να καταναλωθεί μέσα σε λίγες ημέρες. Προσοχή όμως: προϊόντα τυρογάλακτος όπως η ρικότα μουχλιάζουν εσωτερικά και σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να καταναλωθούν.
4. Δεν σερβίρουμε σε θερμοκρασία περιβάλλοντος
Κανένα τυρί δεν πρέπει να σερβίρεται κατευθείαν από το ψυγείο διότι έτσι δεν αναδεικνύεται όλη η γεύση και το άρωμά του. Θυμόμαστε πως τα σκληρά τυριά πρέπει να μείνουν 15-20 λεπτά εκτός ψυγείου πριν σερβιριστούν, αφού όσο πλησιάζουν τη θερμοκρασία δωματίου, τόσο αναδεικνύεται η γεύση και η έντασή τους. Τα μαλακά τυριά καλό είναι να βγαίνουν από το ψυγείο 5-10 λεπτά νωρίτερα, για να μην κινδυνεύσει η δομή τους.
5. Θεωρούμε πως η δυσανεξία στη λακτόζη απαγορεύει και το τυρί
Αυτό ισχύει μόνο για ορισμένα είδη τυριών, κυρίως αυτά που παράγονται από τυρόγαλα. Όσα προκύπτουν από τυρόπηγμα και δη τα παλαιωμένα, δεν προκαλούν συμπτώματα σε όσους έχουν δυσανεξία στη λακτόζη.
6. Τα αντιμετωπίζουμε όλα το ίδιο
Κάθε τυρί έχει το χαρακτήρα του, το δικό του κύκλο ζωής, διαφορετικό τρόπο και χρόνο ωρίμανσης. Κάθε τυρί λοιπόν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε , να το καταναλώνουμε και να το συνδυάζουμε με βάση τα ειδικά του χαρακτηριστικά, ώστε να απολαμβάνουμε στο μέγιστο τη γεύση και τα αρώματά του. Κι αν δεν είμαστε ειδικοί, μπορούμε κάλλιστα να απευθυνθούμε σε ειδικούς, που θα λύσουν κάθε απορία μας και θα κάνουν τις τυρο-απολαύσεις μας ακόμη πιο μεγάλες.
7. Αν δεν μας αρέσει ένα, τα «καταδικάζουμε» όλα
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτή την περίπτωση, είναι το μπλε τυρί. Αν δεν μας αρέσει, αρνούμαστε να δοκιμάσουμε κάθε άλλο τυρί αυτής της «οικογένειας». Ωστόσο, υπάρχουν μπλε τυριά με ήπια γεύση που θα μπορούσαν να «κερδίσουν» και τους πιο «δύσκολους» ουρανίσκους, αν τους δινόταν μια ευκαιρία για δοκιμή. Θα μπορούσε να ισχύει και για τη φέτα, που διατίθεται σε παραλλαγές γεύσης από πιο ήπια μέχρι πιο πικάντικη ή για τη γραβιέρα που στην πιπεράτη ή πολύ βουτυράτη εκδοχή της μπορεί να συναντήσει «αντιστάσεις» οι οποίες όμως κάμπτονται αν δοκιμάσει κανείς μια πιο φρέσκια και με ήπια γεύση γραβιέρα. Κι εδώ, η γνώμη του ειδικού μπορεί να βοηθήσει.
