Υπάρχει πλέον επιστημονική απόδειξη ότι το ανθρώπινο είδος απολαμβάνει το τυρί εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια.

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν στην έρημο Τακλαμακάν στη Β.Δ. Κίνα έφεραν, προ διετίας περίπου, στο φως τάφους που χρονολογούνται από το 1.615 π.Χ., και περιείχαν μούμιες και κτερίσματα, μεταξύ των οποίων και τυρί που παρέμεινε αναλλοίωτο στους αιώνες…

Συγκεκριμένα, οι αρχαιολόγοι βρήκαν υποκίτρινα, απροσδιόριστα, κομμάτια που όταν αναλύθηκαν στο εργαστήριο αποκαλύφθηκε πως ήταν, πιθανότατα, το αρχαιότερο τυρί στον κόσμο. Φαίνεται πως το τυρί αυτό είχε πολύ μικρή περιεκτικότητα σε λακτόζη και ήταν ο λόγος που η κτηνοτροφία εξαπλώθηκε από τη Μέση Ανατολή σε όλη την Ασία – οι λαοί της Άπω Ανατολής έχουν δυσανεξία στη λακτόζη.

Το περιεχόμενο των τάφων, και βέβαια το τυρί, συντηρήθηκαν σε τόσο καλή κατάσταση λόγω των σπάνιων κλιματολογικών και γεωλογικών συνθηκών που επικρατούσαν στο μικρό νεκροταφείο στα Βορειοδυτικά της Κίνας, στην άγρια έρημο του Τακλαμακάν, την ύπαρξη του οποίου κατέγραψε πρώτος Σουηδός αρχαιολόγος το 1930. Οι νεκροί ενός άγνωστου λαού της εποχής του Χαλκού, είχαν ταφεί στην κορφή ενός μεγάλου αμμόλοφου, στις όχθες ενός ποταμού που δεν υπάρχει πια. Ήταν τοποθετημένοι κάτω από ξύλινες βάρκες, που είχαν σκεπαστεί με δέρματα αγελάδων τόσο καλά, που ήταν σχεδόν σαν να βρίσκονται σε κενό αέρος, όπως λένε οι ερευνητές. Ο ξηρός άνεμος της ερήμου σε συνδυασμό με το αλμυρό έδαφος απέτρεψαν στην αποσύνθεση σε απίστευτο βαθμό!

Ο ερευνητής του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής Max Planck, χημικός, Andrej Sevchenko δήλωσε: «Δεν βεβαιώσαμε απλά πως η κιτρινωπή ύλη ήταν τυρί, μάθαμε και πολλά για την αρχαία μέθοδο παραγωγής αυτού του τυριού…που ήταν εύκολη και οικονομική, προσιτή στους απλούς ανθρώπους». Όπως απέδειξε η εργαστηριακή έρευνα, συνδύαζαν γάλα με ένα μείγμα μαγιάς και βακτηριδίων, σχεδόν όπως γίνεται και το σημερινό κεφίρ –ξινόγαλα- αλλά όχι το σύγχρονο τυρί που γίνεται με πυτιά.

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά γιατί έβαζαν το τυρί στους τάφους, αλλά η πιο λογική εξήγηση, όπως και με τα κτερίσματα γενικά, είναι πως πίστευαν πως οι νεκροί δεν έπρεπε στερηθούν τις καθημερινές τους απολαύσεις στη μετά θάνατο ζωή…